کارت مغناطیسی یکی از انواع کارتهای اعتباری بهشمار میرود که بهدلیل داشتن یک نوار مغناطیسی به این نام خوانده شده است.
این کارت اولین نوع از این نمونه بود که بهعنوان کارت بانکی در زمینه تجارت الکترونیک مورد استفاده قرار گرفت و بهصورت گسترده با استقبال جهانی روبهرو شد.
عاملی که این نوع کارت را از سایر کارتهای اعتباری متمایز میکند، وجود یک نوار مغناطیسی است که اطلاعات را در خود ذخیره میکند.
تقریبا همه ما یک الی چند عدد از این کارتهای مغناطیسی را در کیف پول خود نگهداری میکنیم. بنابراین استفاده از این کارتها با شکلها و کارکردهای متنوع در زندگی روزمره بسیار رایج است.
اما کارتهای مغناطیسی چگونه کار میکنند؟ تاریخچه آنها چیست و ساختار آنها به چه شکل است؟ در ادامه این مطلب به پاسخ همه این پرسشها خواهیم رسید و حتی مطالبی بیشتر درباره آنها خواهیم خواند.
کارت مغناطیسی چیست؟
کارت مغناطیسی نوعی کارت اعتباری از جنس پیویسی یا پلاستیک فشرده محکم است. این کارتها به فناوری مغناطیسی مجهز شدهاند. دادهها در این کارت بر روی یک نوار مغناطیسی ذخیره میشوند و با عبور از کارتخوان، اطلاعات را به نمایش درمیآورند.
کارتهای مغناطیسی را با عنوان (Magstripe Card) در جهان میشناسند. این کارتها کاربرد گستردهای در اکثر کسبوکارها بر عهده گرفتهاند. برای مجاز شدن تراکنشها، پردازش و رمزگشایی اطلاعات، کارت نوار مغناطیسی باید در کارتخوان یا دستگاه خودپرداز قرار داده شود.
نوار مغناطیسی در کارتهای اعتباری
نوار مغناطیسی که در بیشتر کارتهای اعتباری دیده میشود، عبارت است از یک نوار پلاستیکی باریک با ذرات آهن و اکسید آهن.
این ذرات با الگوی خاصی بر روی نوار مغناطیسی قرار میگیرند. آنها میدان مغناطیسی را به وجود میآورند. نوار مغناطیسی متشکل از سه شیار با قابلیت ذخیرهسازی دیتا بهصورت اطلاعات رمزنگاری شده است.
نوارهای مغناطیسی در کارت مغناطیسی برای انجام نقلوانتقال مالی و امور بانکی بسیار حائز اهمیت هستند. برای همین استفاده از آنها در کارتهای مغناطیسی و کارتهای بانکی بهطور گستردهای افزایش یافت و مسیر رشد آن نموداری صعودی را طی میکند.
نوارهای مغناطیسی در کارتها به چند بخش مختلف تقسیمبندی میشوند. هر بخش که به آن بلوک اطلاعاتی گفته میشود، دیتاهای بهخصوصی را در خود ذخیره میسازد. همانطور که قبلا ذکر شد، بنا بر کنفدراسیون بینالمللی الکترونیک (ISO/IEC) و استانداردهای ایزو (7811)، هر نوار مغناطیسی از سه شیار موازی برخوردار است.
در ادامه کارایی هر شیار را بررسی میکنیم:
- شیار اول با 210 بیت در اینچ اطلاعات را فقط بهصورت خواندنی در خود جای میدهد. در این شیار اطلاعات فردی مانند نام و نام خانوادگی و شماره حساب صاحب کارت قرار داده میشود.
- شیار دوم با 75 بیت در اینچ مقدار کمتری از اطلاعات را نسبت به شیار اول در خود حفظ میکند. در این بلوک، اطلاعات مواردی همچون کد کشور، دادههای امنیتی و تاریخ انقضاء کارت قرار میگیرد.
- شیار سوم کارت مغناطیسی کمترین حجم را نسبت به شیار اول و دوم دارد. در این شیار اطلاعاتی همچون شماره کارت، اطلاعات امنیتی مانند کد رمز، پول رایج، مبلغ مجاز و موارد استفاده از کارت گنجانده میشوند. استفاده کردن از کارت مغناطیسی در دستگاههای خودپرداز کاملا تحت تاثیر اطلاعات این سه شیار قرار دارد.
تاریخچه نوار مغناطیسی
ذخیرهسازی اطلاعات و دیتاها در نوارهای مغناطیسی برای اولینبار بهمنظور ذخیرهسازی صدا در جنگ جهانی دوم استفاده شد. در سال 1950، این نوارها بهعنوان ذخیرهکننده اطلاعات در کامپیوترها به کار برده شدند. در نهایت نوارهای مغناطیسی در سال 1960 توسط یک مهندس (IBM) آی بی ام، با عنوان فارست کوری پری (Forrest Corry Parry) در کارتها جای گرفتند.
این مخترع و مهندس پس از شکستهای بسیار و تلاش مداوم در آزمایشگاه توانست نوار مغناطیسی را به شکل یک نوار چسبنده در کارتها قرار دهد. اما این اتفاق چگونه به موفقیت رسید؟
فارست پری برای مدتهای طولانی ایده ذخیره کردن اطلاعات را در کارتهای بانکی در سر پرورش میداد. برای اینکه بتواند ایده خود را به مرحله عمل برساند به یک نوار مغناطیسی احتیاج داشت تا بتواند اطلاعات را در آنها ذخیره کند و در زمان نیاز آنها را نمایش دهد. او مدتها تلاش کرد و بارها تلاشهایش با شکست روبهرو شد.
در نهایت با کمک و همفکری همسرش خانم دوروتی تیلیا (Dorothea Tillia)، برای چسباندن نوار مغناطیسی روی کارتهای بانکی و تبدیل آنها به کارت مغناطیسی از اتو استفاده کرد. شاید به نظر غیرممکن یا خندهدار بیاید. اما فارست پری در نهایت توانست با استفاده از یک اتو تلاش خود را به موفقیت برساند و نوارهای مغناطیسی را با ذوب کردن روی کارتها بچسباند.
ساختار نوار مغناطیسی
نوار مغناطیسی متشکل از ذرات ریز آهن و اکسید آهن است که توسط لایهای از پلاستیک پوشانده شدهاند. نوار مغناطیسی اطلاعات را با تغییر خاصیت مغناطیسی آهن ذخیرهسازی میکند. بهعلت برخی محدودیتهای فیزیکی، نوارهای مغناطیسی قادر به ذخیرهسازی حجم بالایی از اطلاعات نیستند.
نوار مغناطیسی در کارت مغناطیسی کارایی شبیه به نوار کاست دارد. با این تفاوت که بهجای اینکه نوار مغناطیسی توسط موتور پردازش شود، حرکت کارت در دستگاه کارتخوان خوانده شدن اطلاعات آن را محقق میسازد. هر بار که شما کارت خود را با دست درون دستگاه کارتخوان میکشید یا در دستگاه خودپرداز قرار میدهید، میدان مغناطیسی ذرات آهن و اکسید آهن تغییر میکند. سپس اطلاعات کارت در قالب نوشتههای قابل خواندن روی صفحه نمایش دستگاه ظاهر میشوند.
احتمالا برای شما هم اتفاق افتاده است که دستگاه کارتخوان یا دستگاه خودپرداز اطلاعات کارت شما را قبول نکند. در این صورت علت را باید در نوار مغناطیسی جستوجو کرد. زمانی که نوار مغناطیسی کارت خراشیده یا کثیف شود، دستگاهها قادر به خواندن اطلاعات آن نخواهند بود. البته قرار گرفتن کارت مغناطیسی در میدان مغناطیسی هم به پاک شدن اطلاعات روی نوار مغناطیسی منجر میشود، در نتیجه اطلاعات درجشده روی کارت توسط دستگاه خوانده نخواهند شد.
سلام کارت مغناطیسی امنیت داره؟
سلام وقت بخیر، امنیت آنها به طور فزایندهای در مقایسه با کارتهای دارای تراشه و پین یا کارتهای بدون تماس پایین است.